ဂါရေ၀ါစနိ၀ါေတာစ-ရုိေသထိုက္သူအားရုိေသၿခင္း၊ မိမိကိုယ္အားႏွိမ္႔ခ်ၿခင္းသည္လည္း
မဂၤလာတစ္ပါးၿဖစ္သည္ဟု ၿမတ္စြာဘုရားရွင္ေဟာႀကားခဲ႔ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အားလံုးဟာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားၿဖစ္သည္ႏွင္႔အညီ ဘုရားရွင္၏အဆံုးအမကို နာခံသူ မ်ားပီသေအာင္ ေနထိုင္က်င္႔ႀကံႀကသင္႔ေပသည္။ ထိုကဲ႔သို႔ေနထိုင္က်င္႔ႀကံ သူမ်ားသည္ လည္း တစ္နည္းအားၿဖင္႔ သာသနာအက်ဳိး သယ္ပိုးေနၿခင္းပင္ၿဖစ္ပါတယ္္။ ထိုကဲ႔သို႔ က်င္႔ႀကံသူပုဂၢိဳလ္္အား ကိုးကြယ္ ဆညး္ကပ္ၿခင္းသည္လည္း ၿမတ္ေသာကိုးကြယ္ၿခင္း ပင္ၿဖစ္ပါသည္္။ ထို႔ထက္ပို၍ေလာကီကို စြန္႔ကာသာသနာေဘာင္သို႔၀င္၍ ကိေလသာ ကင္းေအာင္ အားထုတ္ေနသည္႔ရဟန္း၊ သံဃာမ်ားကို ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္္ၿခင္းသည္ ပို၍ၿမင္႔ၿမတ္ေပသည္။ၿမတ္ဘုရား၏သာသနာတြင္ တစ္ စံုတစ္ဦး၏ ၿမင္႔ၿမတ္မူအားသီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာၿဖင္႔သာ တိုင္းတာေပသည္။ ရဟန္းသံဃာမ်ား သည္ သိကၡာပုဒ္ ၂၂၇ ခု အက်ယ္အားၿဖင္႔ ကုေ႗ကိုးေထာင္ရွိ္ေသာ ၀ိနညး္ေတာ္မ်ားအား ေစာင္႔ထိန္းႀက ရေပသည္။ ထိုကဲ႔သို႔ သီလအရာ၊ သမာဓိအရာ၊ ပညာအရာတြင္ေစာင္႔ထိန္း ထားသည္႔ရဟန္း၊ သံဃာမ်ားအား၊ ငါးပါးသီလအား မနည္းလံုေအာင္ထိန္းေနရသည္႔ မိမိတို႔ ပုထုဇဥ္မ်ား အေနၿဖင္႔ စိတ္ၿဖင္႔ပင္မၿပစ္မွားသင္႔ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ သိတတ္စအရြယ္က သံဃာ ေတာ္အရွင္သူၿမတ္မ်ား ႀကြလာလွ်င္အရွင္သူၿမတ္၏ ေၿခအစံုအားဦးတိုက္၍ သပိတ္ယူ၍ ဆြမ္းေလာင္းသည္ မ်ားရွိပါေသးသည္။ ယခုအခါ ထိုအေလ႔မ်ား ေပ်ာက္ကြယ္လုနီးပါးၿဖစ္၍ လက္အုပ္ခ်ီ၍ ရွိခိုးရသည္ကိုပင္ ရွက္ေႀကာက္ေနသူမ်ားအား ၀မ္းနည္းဖြယ္ ေတြ႔ၿမင္ခဲ႔ ရပါသည္္။ ရဟန္း၊ သံဃာမ်ားမဆိုထားႏွင္႔ ကိုရင္ငယ္ေလးပင္ၿဖစ္ပါေစ မရုိမေသၿဖင္႔ ဆြမ္း မေလာင္းသင္႔ပါ။ အဘယ့္ေႀကာင္႔ဆိုေသာ္ကိုရင္၏သီလသည္ (၁၁၉)ပါးရွိပါသည္။ ထိုကဲ႔သို႔ သီလဆင္းၿမန္းထားသည္႔ ရဟန္းသံဃာ၊ ကိုရင္မ်ားသည္သာသနာႀကီး အဓြန္႔ရွည္ႀကာ တည္တံ႔ေစေရးႏွင္႔ သံသရာမွလႊတ္ေၿမာက္ေႀကာင္းတရားမ်ားကို ေဟာႀကားၿပသေပးမည္႔ မိမိတို႔၏ ဆရာေကာင္း၊ ဆရာၿမတ္ မ်ားၿဖစ္ေသာေႀကာင္႔ပင္။ သူေတာ္ေကာင္း သူၿမတ္ေလာင္း မ်ားအား လက္အုပ္ခ်ီမိုးရၿခင္းကို မိမိတို႔အေနၿဖင္႔ ၀မ္းေၿမာက္၀မ္းသာၿဖစ္သင္႔လွေပသည္။ ၀မ္းေၿမာက္၀မ္းသာၿဖစ္သည္ႏွင္႔အညီ အက်ဳိးေက်းဇူးလည္းႀကီးမားလွပါသည္။ ထိုအတူ သာ သနာ ၀န္အားထမ္းေဆာင္ေနႀကသည္႔ ဆရာေတာ္၊ သံဃာေတာ္မ်ားနည္းတူ ဆရာေလး (မယ္သီလရွင္) မ်ားသည္လည္း ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ရမည္႔ သူေတာ္ေကာင္းမ်ားၿဖစ္ပါသည္။ ဆရာေလး(မယ္သီလရွင္) အား လူအမ်ားစုက ရွိမခိုးသည္ကိုေတြ႔ရပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္သည္ လည္း ယခင္ကရွိခိုးရ၊ မရွိခိုးရအား ဇေ၀ဇ၀ါၿဖစ္ခဲ႔ဖူး၍ ထိုအေႀကာင္းအား ေမးၿမန္းမွသိခဲ႔ ရပါသည္။ ဆရာေလးမ်ား၏ေစာင္႔ထိန္းရ ေသာသီလ(၉၃)ပါးရွိပါသည္။ အခ်ဳိ႕က ဆရာေလး မ်ားအား မိမိသူငယ္ခ်င္းကဲ႔သို႔ ဆက္ဆံေနႀကသည္ကိုလည္း ေတြ႔ေနရပါသည္။ မိမိကိုယ္ မိမိ အကုသိုလ္ၿဖစ္ေနမွန္းပင္မသိႀကေတာ႔ေပ။ အက်င္႔သီလႏွင္႔ၿပည္႔စံုေသာ ပုဂၢိဳလ္အားရွိခိုးၿခင္း သည္ ၿမတ္ေသာရွိခိုးၿခင္းပင္။ ဆြမ္းေလာင္းလွဴရာ၌ ေလာင္းစရာဆြမ္းမရွိလၽွ်င္ပင္ ကန္ေတာ႔ ဆြမ္းအား အရုိအေသ လက္အုပ္ခ်ီမိုး၍ရွိခိုး သင္႔ေပသည္။ လူပုဂၢိဳလ္မ်ားသည္ မိမိထက္ အသက္ငယ္ေသာသီလရွင္မ်ားကို ရွိခိုးဦးခ်ႏူိင္သည္။ သီလရွင္မ်ားသည္ မိမိထက္ အသက္ ႀကီးေသာလူပုဂၢိဳလ္တို႔အား ရွိခိုးဦးခ်ၿခင္းမၿပဳရပါ။ အေႀကာင္းမွာ သီလရွင္မ်ားသည္ သာသနာ အႏြယ္ဝင္(ဘိကၡဳနီႏြယ္ဝင္)ဘိကၡဳနီအသြင္ကိုေဆာင္ေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားၿဖစ္ပါသည္။ သီလရွိ သည္ၿဖစ္ေစ၊ သီလမရွိသည္ၿဖစ္ေစ၊ အသက္ငယ္သည္ၿဖစ္ေစ၊ ႀကီးသည္ၿဖစ္ေစ၊ ဘိကၡဳနီအ သြင္ကိုေဆာင္ထားၿခင္းသည္ပင္ သာသနာတည္ၿခင္း၏ အေႀကာင္းရင္းၿဖစ္၍ ရွိခိုးဦးခ်ထိုက္ လွပါသည္။လူပုဂၢိဳလ္သည္ အသက္ႀကီးရုံတင္မက အနာဂါမ္ႀကီးၿဖစ္ေစကာမူ ယေန႔ၿပဳသစ္စ ကိုရင္ေလးကိုရွိခိုးထိုက္၏။

ထို႔ေႀကာင္႕ထင္ရွားေသာအသြင္မ်ားကို မဆိုထားႏွင္႔ သာသနာကြယ္ကာနီးတြင္ နားရြက္၊ လည္ပင္း၌ သကၤန္းအစေလးခ်ည္ထားေသာပုဂၢိဳလ္ကိုပင္ ရဟန္းသံဃာအမွတ္လွဴဒါန္း လၽွင္ သံဃိက အက်ဳိးေက်းဇူးမ်ားရႏူိင္ပါ ေသးသည္ဟူ၍ (ပူဇာစ ပူဇေနယ်ာနံ) ပူေဇာ္ထိုက္သူကို ပူေဇာ္ၿခင္းသည္္ေကာင္းၿမတ္ေသာမဂၤလာ တစ္ပါးၿဖစ္ေႀကာင္းေဖာ္ၿပလို္၍ ဤပို႔စ္အားေရးသား
အပ္ပါသည္။